Wypalenie rodzica:(

[mania]

Mam pytanie czy ktoś z rodziców z długoletnim stażem ( w posiadaniu cukiereczka:)) zaczął mieć DOŚĆ cukrzycy. Ja .. nie mam ochoty wstawać w nocy... i często nie wstaję ... nie mam ochoty pytać czy się zmierzył... czy dał odpowiednia dawkę.... czy zmienił wkłucie... itd. Od tych 13 lat pracuję za g... pensję poniżej swoich kwalifikacji.. ale zawsze mogę z pracy wyjść ...i wziąć urlop.. co przy akcjach z małym cukiereczkiem było bezcenne a synek ostatnio stwierdził ze po co mi te dwa kierunki studiów jak zarabiam na waciki >:(chyba mam doła (

[mania]

Ups a ja myślałam że nie jestem jedyna:) Chociaż to może i dobrze
 Nie chciałam aby mój poprzedni post zabrzmiał jak post wyrodnej matki (totalnie nie zadowolonej bo to nie tak - może podświadomie liczyłam że moje dzieci zrozumieją moje niektóre wybory.. ale to w sumie chyba moje wybory ale... czasami jestem tym wszystkim tak po prostu po ludzku zmęczona. Zwłaszcza jak wracamy do domu, rozmawiam z całą trójką dzieci wszyscy zadowoleni. Jerz zostawia glukometr a tam np brak pomiarów przez 8h albo wynik taki że >:(i odrazu humor mi się psuje). Albo Wicio lat 10 pyta czy może jechać na 5 dniowa wycieczkę i ja- oczywiście że tak i pierwsza myśl- jaki to już duży i samodzielny chłopiec i za chwilę Jerz wyciąga zgodę na 5 dniową wycieczkę do Monachium i.... dłuższa chwila wahania a euforii brak:(
PS
Szkoda że forum umarło- chociaż może będę tu do siebie gadać- w sumie taniej niż na kozetece... jak poczytam co napisałam to może do jakiś konstruktywnych wniosków dojdę:)

[Kangoo]

...Ja .. nie mam ochoty wstawać w nocy... i często nie wstaję ... nie mam ochoty pytać czy się zmierzył... czy dał odpowiednia dawkę.... czy zmienił wkłucie... itd...

człowiek ma różne okresy w życiu, moja cukrzyca jest ze mną już ponad 26 lat, w tym okresie też miałem takie "momenty", że nie chciało mi się zrobić pomiaru, albo odpowiednio szybko zareagować na wyższy poziom, przeliczyć dokładnie WW w posiłku itp. itd., ale to tak jak z innymi sytuacjami w życiu, czasem po prostu się nie chce
jednak jak już się trochę odpocznie od tego pełnego zaangażowania przychodzi znów chęć, czasem trzeba znaleźć jakąś motywację, ja od kilku miesięcy znów zacząłem prowadzić szczegółowy dzienniczek, dobre wyniki motywują mnie do dalszej pracy, znów zacząłem uprawiać sport, staram się jak najwięcej czasu spędzać z dziećmi, nawet jak jestem zmęczony i mi się nie chce przypominam sobie, że czas przemija bezpowrotnie, potem zostaną już tylko wspomnienia, i oby zarówno dla nas jak i dla nich były jak najlepsze i przede wszystkim wspólne

ps. faktycznie kiedyś forum tętniło życiem, to były czasy

[Mia]

Mania, słońce, pewnie że miałam dość - i to nie jednokrotnie....
Mam jednak szczęście (i pewnie tylko ja wiem, jak mocno na nie pracuję  ) i moje dziecię już tak ze 2 lata temu pomału zaczęło przejmować na siebie cukrzycowe obowiązki i teraz to on sam sobie steruje. Co prawda szybko przestał wstawać w nocy do mierzenia, ale budzi się poniżej 70. Oczywiście zmieniam wkłucia na ręce, pomagam oceniać ile insuliny, czasem pytam czy i ile podał, ale to bardziej towarzysko niż obowiązkowo. No i dbam o zaopatrzenie we wkłucia, insulinę i paski.

[mania]

Mia - to za to słońce bo to do mnie prawda
Jerz też od dłuższego czasu sobą steruje ale z różnym skutkiem. Jest dość żarłoczny więc jeśli je posiłek o 16,17,18,19,20 to trudno o spektakularne wyniki Jak był mniejszy było zdecydowanie łatwiej - przynajmniej jeśli chodzi o kontrole jedzenia (głownie ilości).

[anitapa]

wpraszam się do klubu ... Kaja od pół roku robi sama wkłucia- nareszcie sie przemogła, sama liczy i przelicza insulinę i ww...( chyba odwrotnie )....coraz rzadziej mierzymy w nocy...ale robię to wciąż ja... samodzielność przyszła a ja jako wypalona matka coraz mnie mam wpływ na to czy na tamto choć w brzuchu jeszcze mnie korci jak sobie pomyślę o totalnej samodzielności

[Mia]

Mia - to za to słońce bo to do mnie prawda

no cóż..... muszę przyznać - pozwoliłam sobie na poufałość....   
i wcale nie czuję się winna  - czyt. pewnie zrobię to znowu..... <diabelek>

[mania]

Bardzo mi miło i czuje sie jak kilka lat temu gdy na forum było nas duuużo:)

[anitapa]

ach te Wasze teksty... normalnie tęskniłam za nimi

[karpiczek]

Moja siostra choruje od bardzo dawna. Patrzę na moich rodziców i widzę, że są zmęczeni sytuacją, że ciągłe pilnowanie czy aby na pewno młoda wzięła leki, jeżdżenie po lekarzach, po prostu ich dobija. Chcieliby wyjechać chociaż na 2-3 dni, odpocząć, ale nie mogą, bo moja siostra bardzo na nich liczy i czasem z rozpaczy pozwala sobie na przykre teksty w kierunku rodziców.

[Misioza]

Powiem tak: już dawno miałam nieodpartą ochotę założyć taki temat....Wpisuję się na listę Rzeczywiście,po tylu latach człowiek się wypala,choć tego nie chce...Dzieci nam dorastają i robią się bardziej samodzielne,choć nie zawsze im to wychodzi...Też jestem zmęczona chorobami, ciągłym byciem w drylu, pamiętaniem o lekarzach,receptach,wkłuciach,zbiornikach,jedzeniu bezglutenowym...Ale jak tak sobie pomyślę,że miałabym to Tysi zostawić z dnia na dzień,to chyba by nie wyrobiła Pomału przygotowuję ją,że będzie już niebawem większość tych spraw,załatwiać sama :-) Na pewno trzeba będzie jej przypominać i trzymać rękę na pulsie,ale taka kolej rzeczy.
Myślę,że powodem naszego "mamy dość" - czyli ogólnie rodziców są sytuacje,w których naszym dzieciom "wisi" jaki mają cukier,nie mierzą go, jedzą na oko...a my z przerażeniem i żalem w sercu patrzymy na to i widzimy nasze na wszystkie nieprzespane noce, stres,wysiłki, łzy,walkę z chorobą...Tak to widzę ...Wchodzimy kochani w nowy etap, który musimy przejść,który będzie trudny jak te poprzednie,ale musimy dać radę, jak w tych poprzednich :-)

Kocham Was i jestem z Wami 

[Lua]

To ja też tutaj do Klubu się wpraszam! To co moje dziecię nastoletnie wyczynia ostatnio to skóra na plecach się jeży! Dopóki ja miałam kontrolę nad cukrzycą to poziomy były przyzwoite, teraz to jak rosyjska ruletka. Nie raz popłakałam się z niemocy i bezradności. Mania Twój post dokładnie opisuje stan mojego ducha i sytuacje domowe ze zbuntowanym nastolatkiem. Nie tak dawna sytuacja: Julka czekała ze 2h aż glukometr się naprawi, bo coś zgłupiał i pokazywał, że poziom niezmierzalny pow 600  , jak po 2h glukometr "nie naprawił się" co gorsza drugi pokazał to samo to dopiero mi oznajmiła, że coś jest nie tak. Ale przecież to nie możliwe, żeby miała tak wysoki poziom, bo przecież dobrze się czuje- skwitowała!!!
Faktycznie szkoda, że forum jakoś zamarło, bo jednak duże wsparcie dawało 

[Misioza]

Lua słonko Teraz większość siedzi na FB niestety...Chciałam założyć tam grupę,ale forumowicze twierdzą,że nie ma takiej potrzeby...Myślę,ze rodzice świeżych cukiereczków siedzą tylko na fb,a my- starzy ;-) mamy już inne problemy,niż tylko samą chorobę...Wiemy już wiele na temat cukrzycy,mamy swoje "sposoby" na różne sytuacje...a gdy pojawiają się nowości,zawsze gdzieś to w necie wyszukamy...Byś może forum już nie jest nam na tyle potrzebne ,co kiedyś. Dzieci nam dorastają i sami zarządzają cukrzycą,niekoniecznie dobrze w niektórych przypadkach,ale tak jest...
My - potrzebujemy już wolnego...i to jest nieuchronne.

[Lua]

Teraz większość siedzi na FB niestety...Chciałam założyć tam grupę,ale forumowicze twierdzą,że nie ma takiej potrzeby...Myślę,ze rodzice świeżych cukiereczków siedzą tylko na fb,,,

Nie zgodzę się z tym, myślę, że mimo wszystko potrzeba porozmawiania z kimś doświadczonym jest ogromna!!! Coraz częściej mam telefon z zapytaniem czy mogę z kimś porozmawiać, u kogo w rodzinie pojawiła się choroba, bo wszyscy domownicy są rozbici i bezradni. Mi to forum dawało niesamowitą moc, niesamowite ilości wiedzy, doświadczenia i wsparcia od osób z dłuższym stażem. FB mam wrażenie, że służy co niektórym do chwalenia się, a nie do wsparcia czy też do jakiejkolwiek pomocy. Przykre ale prawdziwe. 

[marder]

Zawsze możesz odsyłać dzwoniących po informacje na forum